Seksueel misbruik van kinderen Jehova's Getuigen.
In de media wordt daar regelmatig aandacht aan besteed, zeker in de zomer van 2017. Ook in rechtbanken wordt de leiding van de Jehova's Getuigen (JG) ter verantwoording geroepen. Met name voor hun beleid op dit gebied, want helaas komt het weerzinwekkende misbruiken van kinderen in allerlei groepen en lagen van de bevolking voor. Er zijn/worden grote bedragen door het wachttorengenootschap (WTG) betaald als schadevergoeding aan inmiddels ex Jehova's Getuigen.
Nieuws rondom seksueel kindermisbruik
De Jehova Getuige is zogenaamd fel tegen seksueel misbruik van kinderen.
Wereldwijd staat de organisatie onder druk van de publieke opinie om hun beleid omtrent seksueel misbruik van kinderen, maar ook van volwassenen, aan te passen aan de algemeen gangbare wetten en morele waarden. Uiteraard zijn de individuele Jehova's Getuigen felle tegenstanders van seksueel misbruik in het algemeen en van kinderen in het bijzonder. Vraag het maar aan een JG die u kent of tegenkomt. De over-overgrote meerderheid zal ver van deze dingen vandaan willen blijven.
Zij zullen de praktijken krachtig veroordelen. Zij willen de daders van deze dingen berechten conform de in het land geldende rechtspraak. Mochten zij zoiets constateren, dan wel vermoeden, dan zouden zij daarvan direct aangifte bij de politie doen of willen doen. Het misbruik moet stoppen en de daders moeten berecht worden. Dit ook vanwege de publiekelijke voorbeeldfunctie/waarschuwing die van zo’n veroordeling uit gaat.
Beleid Jehova Getuigen inzake seksueel misbruik van kinderen
Het probleem is dat wat een individuele Jehova Getuige logischerwijs zou willen doen, niet strookt met het officiële beleid van de organisatie van Jehova's Getuigen. En daarom gebeurt het meestal ook niet. Het wachttorengenootschap hanteert ook als het gaat om seksueel misbruik haar eigen regels. Kort gezegd komt het beleid van het wachttorengenootschap bij een aanklacht neer op:
Een aanklacht wordt pas gegrond verklaard als er minimaal 2 slachtoffers/getuigen zijn. Dat is lang niet altijd het geval.
Het slachtoffer en mogelijke getuigen en/of andere slachtoffers worden eerst gehoord door plaatselijke personen, die hiervoor zeker niet gekwalificeerd zijn. Expliciete en beschadigende vragen worden gesteld.
Er wordt niet direct doorverwezen naar de rechterlijke autoriteiten, maar intern wordt een comité opgericht om de zaak in eigen kring te beoordelen. Het beleid is gericht (hoewel het niet zo officieel op papier staat) om JG die de landelijke wetten omtrent het misbruiken van kinderen en volwassenen overtreden niet voor een “wereldse rechtbank” te laten verschijnen. Dat moet als het kan voorkomen worden.
De dader kan het misbruik ontkennen (ook als hij of zij het wel gedaan heeft) of het toegeven en dan berouw tonen. De ouderlingen beoordelen de mate van berouw en vaardigen bepaalde sancties uit, maar een publieke (voor de eigen leden) veroordeling zal niet gedaan worden. Via het roddelcircuit weten de leden uiteindelijk meestal wel waar het over gaat. De sancties zijn veelal gericht op het binnen de organisatie houden van de dader, mits het berouw als oprecht beoordeeld wordt.
Uitsluiten uit de organisatie, is niet het hoofddoel. Na verloop van tijd kunnen van de dader afgenomen “voorrechten” weer verleend worden. De aandacht voor mogelijke herhaling en het beschermen van kinderen, neemt in de praktijk snel af. Dat werkt recidive in de hand en is dus bepaald geen bescherming voor kinderen.
Jehova Getuigen houden vuile was kindermisbruik binnen
Het beleid van de organisatie van Jehova's Getuigen inzake kindermisbruik is vooral gericht op het “binnenhouden van de vuile was”. Seksueel misbruik schaadt het imago van de organisatie, die constant roept hoe rein en voorbeeldig men als “gods volk” toch is. Het besturend lichaam van de organisatie van Jehova's Getuigen is voortdurend bezig om het beeld te bestendigen dat de JG de netste en vredelievendste mensen op aarde zijn. Verhalen over kindermisbruik helpen daar niet bepaald bij.
Het zou de organisatie van Jehova's Getuigen sieren dat zij nu eindelijk – mede door alle aandacht in de media en rechtszaken – stappen zet om kinderen en volwassenen te beschermen tegen (seksueel) misbruik. Stop met eigen rechter spelen door mensen die dat absoluut niet aankunnen. Stop met die focus op het voorkomen van negatieve publiciteit en “smaad op Jehova's naam”. Doe als organisatie je plicht en noteer een krachtig beleid op basis van de nationale wetgeving.
Thema seksueel misbruik op congres Jehova's Getuigen 2017
De wereldwijde congressen van Jehova's Getuigen in 2017 zouden een mooi platform geweest zijn om schoon schip op het gebied van seksueel misbruik te maken als organisatie. Het is nu de tijd daarvoor.
Er wordt inderdaad aandacht besteed aan het thema, maar uiteraard helaas weer niet zoals van een respectabele organisatie verwacht mag worden. In de video over dit onderwerp gaat alle aandacht uit naar de taak van ouders om hun kinderen te beschermen tegen seksueel misbruik. Daar is uiteraard niks mis mee, heel goed zelfs, maar de oproep aan ouders om bij constatering, of vermoeden van seksueel misbruik direct de zaak naar de rechterlijke autoriteiten te brengen, wordt niet gedaan.
Het WTG zegt weer niet dat de organisatie in deze gevallen zeker niet de partij moet zijn waar ouder, ouders of anderen naar toe dienen te stappen. Een gemiste kans! En zo moddert de gehele groep maar door en zullen er – triest genoeg – nog heel wat slachtoffers volgen.
Er wordt ook nog gewezen op de verantwoordelijkheid om bescheiden kleding te dragen om misbruik mogelijk te voorkomen. Daarmee wordt de aandacht maar weer eens op de verkeerde groep gelegd. Mogelijke slachtoffers moeten beter oppassen, is de boodschap. Als je slachtoffer geworden bent, zou je misschien wel aanleiding hebben gegeven? Maar…
Waar blijft de keiharde veroordeling en uitlevering door het wachttorengenootschap van gekken die niet met hun poten van kinderen kunnen afblijven?
De media en Jehova's Getuigen seksueel misbruik kinderen
Zoals gezegd is er deze zomer veel in de media te vinden over Jehova's Getuigen en het beleid omtrent seksueel misbruik van kinderen. Internationaal en nationaal. Ik beperk mij hierbij tot de artikelen in het Nederlandse dagblad Trouw. Neem ze door en overdenk of het beleid inzake kindermisbruik van de organisatie van een god afkomstig is. Men claimt namelijk dat wat het wachttorengenootschap leert op een of andere manier van een god afkomstig zou zijn. Dat is niet het geval, weet een gelovige, die zijn of haar bijbel kent. Maar de JG die er nog in zit en potentiële nieuwe leden, hebben dat wellicht nog niet door.
Het wachttorengenootschap verkondigt een geheel eigen leer en ook een geheel eigen zienswijze op het voorkomen en straffen van seksueel misbruik van kinderen.
Onderzoek vanuit de overheid naar hoe wachttorengenootschap omgaat met dit thema
Zie dit artikel op deze website over de Tweede Kamer die unaniem de Regering gevraagd heeft onderzoek te doen naar seksueel misbruik van kinderen binnen de organisatie van Jehova's Getuigen in Nederland. Daarin moet men ook de resultaten van dergelijke onderzoeken in andere landen betrekken.
Ter bescherming van kinderen bij Jehovah’s Getuigen bestaat er sinds maart 2018 in Nederland een nieuw beleidsdocument, genaamd: Het Bijbelse standpunt van Jehovah’s Getuigen over de bescherming van kinderen.
Geheel nieuw is dit document niet. Zowel voor Australië en voor het Verenigd Koninkrijk en Ierland was er al een dergelijk document. Het Nederlandse document lijkt in grote lijnen een vertaling van de Australische versie, zij het in een andere volgorde en met kleine aanpassingen. In elk van deze landen is het betreffende document opgesteld nadat daar aanleiding voor was.
In Nederland lijkt het verschijnen van het document samen te hangen met gesprekken die medewerkers van het ministerie van Justitie en Veiligheid hebben gehad met het landelijk bestuur van Jehova's Getuigen en de mogelijkheid dat er een onderzoek komt.
Het aantal meldingen van seksueel misbruik bij de Jehovah’s Getuigen is gestegen tot 276. Maar de religieuze organisatie gaat nog steeds niet in gesprek met slachtoffers. Frank Huiting van het vorig jaar opgerichte meldpunt voor slachtoffers bevestigt berichtgeving hierover in dagblad Trouw.
De meldingen bij de Stichting Reclaimed Voices komen vooral van mensen die nu volwassen zijn, maar vertellen over hun ervaringen uit hun jeugd. Vaak hebben zij afscheid genomen van de geloofsgemeenschap. “Voor hen is de drempel lager om melding te doen van hetgeen ze is overkomen”, die in zijn jeugd zelf slachtoffer was van misbruik bij de Jehovah’s Getuigen.
Aangiftes van misbruik
Inmiddels zijn ook aangiftes van misbruik gedaan bij het Openbaar Ministerie. “Die zijn tweeledig, zowel gericht tegen de plegers, maar ook tegen de organisatie.” Het OM verwacht dat meer aangiftes zullen volgen.
Het hoofdbestuur van de Jehova's Getuigen gaat niet goed om met meldingen van misstanden, vindt hij. “Zaken worden intern opgelost. Veel blijft verzwegen. Eventuele sancties leggen ze zelf op, maar openbaar maken ze zaken nooit.” Het OM roept daarom op tot een onafhankelijk onderzoek naar de misstanden bij de gemeenschap.
Intern onderzoek
Inmiddels bemoeit de minister voor Rechtsbescherming zich ook met de zaak. Die riep de Jehova's Getuigen op een intern onderzoek te doen naar seksueel misbruik, net zoals de katholieke kerk dat eerder heeft gedaan. Het OM heeft de indruk dat het ministerie de zaak serieus oppakt.
de relatie tussen seksueel misbruik en godsdiensten blijft opmerkelijk. Jehova’s waren hier niet blij mee en hebben een kort geding gestart bij de rechter.
Seksueel misbruik in de katholieke kerk, misstanden in protestantse geloofskringen en nu is het dus ook raak bij de boeddhistische gemeenschap. Hoe komt het toch dat het steeds weer religieuze stromingen in Nederland zijn die in een kwaad daglicht komen te staan? En waarom blijven deze excessen zo lang in de doofpot zitten?
Je kunt er inmiddels bijna de klok op gelijk zetten. Eens in de zoveel maanden duikt er weer een bericht op over seksueel misbruik. En geregeld gebeurt dat in een religieuze context.
Ook een overeenkomst in deze stortvloed aan affaires van seksueel misbruik is dat slachtoffers lang het leed dat hun is aangedaan bij zich houden. Vaak uit angst verstoten te worden uit de religieuze gemeenschap.
Maar is er een rode lijn in al deze zaken te vinden?
een groot verhaal over misbruik in de Boeddhistische gemeenschap.
Bent u verbaasd dat het zelfs in deze kringen nu ook opduikt ?
Zo uniek is het helaas niet wat er in die boeddhistische centra gebeurt. Het gaat om een gesloten gemeenschap en er zijn religieuze leiders die een enorm aanzien genieten. Dat zijn risicofactoren.”
Waar zit ‘m dat in, dat extra risico?
“Wat je vaak ziet bij geestelijk leiders is –omdat ze op een enorm voetstuk staan- ze ook in hun eigen onaantastbaarheid zijn gaan geloven. Ze worden op handen gedragen door de gemeenschap en nergens in gecorrigeerd. Als zij seksueel misbruik plegen gieten zij hier dikwijls een “religieus sausje” over heen: de spirituele en de seksuele ervaring worden aan elkaar verbonden, waardoor er geen sprake meer van misbruik lijkt te zijn.
Als je samen iets seksueels beleeft, dan kan de pleger dit presenteren als iets heel bijzonders. Dan sta je als het ware in contact met een god. Slachtoffers raken hierdoor extra in de war. Maar door de vaak onaantastbare positie van de religieuze pleger, worden zij niet geloofd als zij – vaak na heel lange tijd - over het misbruik gaan praten
Maakt deze “religieuze” rechtvaardiging het extra traumatisch voor slachtoffers van seksueel misbruik?
“Ja, je ziet vaak dat slachtoffers naast een trauma vanwege seksueel misbruik, in een geloofscrisis terecht komen hierdoor. Ze raken in vertwijfeling over hun geloof en raken het kwijt, omdat het lijkt alsof het misbruik van “hoger hand” is goed gekeurd.
Bij seksueel misbruik in gezinnen waar het geloof een belangrijke rol speelt zie je soms ook dat die religieuze connectie een rol speelt. Ik hoorde bijvoorbeeld over een vader die- voordat hij misbruik ging plegen- het slachtoffer dwong om samen een gebed te doen tot een god. Je kunt daardoor als slachtoffer het idee krijgen dat een god het goed vindt, omdat deze ermee ingestemd heeft. Dat maakt het trauma van slachtoffers extra ernstig.”
Veel mensen wijzen het celibaat als oorzaak aan van alle ellende, vindt u dat een logische verklaring?
“Dat is een vaak gehoord argument, maar hier is geen bewijs voor te vinden. Je hebt immers ook religieuze leiders als dominees- die gewoon getrouwd zijn en kinderen hebben- die misbruik plegen. Ik denk dat het gegeven dat jongens al heel jong in internaten of kloosters moeten wonen om tot monnik of priester opgeleid te worden een grotere risicofactor vormt.
In deze gesloten gemeenschappen zijn ze afhankelijk van de oudere priesters en monniken, die veel macht en aanzien hebben en daar niet zelden misbruik van maken. De jongens zijn-zonder de bescherming van hun ouders- volledig van hen afhankelijk. Tegelijkertijd komen zij in de puberteit ,een leeftijd dat hun seksualiteit tot ontwikkeling komt. Dat is een periode waarin ze erg zoekende zijn en dus ook heel kwetsbaar. Omgang met vrouwen is in deze gemeenschappen niet aan de orde.“
Verkennend onderzoek naar huiselijk geweld in orthodox protestantse gemeenschappen en naar preventie van seksueel misbruik in de kerken.
Is er een parallel aan te wijzen in al die zaken van seksueel misbruik in deze gemeenschappen?
“Seksueel misbruik-vooral van kinderen en jongeren vormt een groot maatschappelijk probleem . Het komt ook in gezinnen en groepen zonder enige religieuze context veel voor. Maar wat wel een belangrijke overeenkomst is dat mensen en dat geldt zeker voor kinderen –met name in een gesloten religieuze en culturele gemeenschap- vaak geleerd hebben om gehoorzaam te zijn aan de autoriteit, bijvoorbeeld de vader of de dominee.
Wanneer je opgroeit in een gemeenschap met duidelijke regels en codes -waarvan je niet mag afwijken- heb je vaak niet geleerd om zelfstandig en kritisch te denken. Seksualiteit is hier een taboe onderwerp, waarover niet gepraat mag worden, waardoor je niet leert wat ‘normaal’ en ‘niet normaal’ is. Schaamte over wat je overkomt verhoogt de drempel om over misbruik te praten.”
Waarom blijven veel van dit soort zaken zo lang in de doofpot?
"In een gesloten gemeenschap bestaat de neiging om de vuile was niet buiten te hangen, om gezichtsverlies te voorkomen. Men wil vooral het beeld naar elkaar en naar buiten in stand houden dat alles goed gaat. Heel vaak wil men de misstanden gewoon niet zien, slachtoffers niet geloven en zelfs afstraffen, waardoor misbruik heel lang door kan blijven gaan. Gevolg is dat slachtoffers zich enorm eenzaam voelen en in de kou staan.”
Het probleem van seksueel misbruik lijkt zo gigantisch te zijn.
Waar moet je beginnen met dit aan te pakken?
“Er gebeurt absoluut een hoop. Ook vanuit de overheid zijn er campagnes geweest. Maar gezien de enorme omvang van het probleem is het nooit genoeg. De kern is dat ook binnen deze gemeenschappen het onderwerp uit de taboesfeer komt, we moeten het echt bespreekbaar maken.
Bijvoorbeeld mensen die een vertrouwenspositie hebben als religieus leider, moeten daar beter in worden begeleid. Zij kunnen kwetsbaar zijn om in een bepaalde situatie gevoelens te krijgen die -als ze niet weten hoe die te hanteren-tot grensoverschrijdend gedrag kunnen leiden.
Zij moeten deze risico’s leren onderkennen en weten wat je daar vervolgens mee moet doen. En natuurlijk is er beleid nodig om slachtoffers goed op te vangen. Hun belang moet voorop staan. Klachten moeten zeer zorgvuldig worden opgepakt en onderzocht worden.
